غنچه های فاطمه (س) :: ..|اُمّ‌الأســـماء|..

..|اُمّ‌الأســـماء|..

[ گــر نگــاهـے به مـا کنــد زهـرا .. درد هـا را دوا کنـد زهـرا ]

..|اُمّ‌الأســـماء|..

[ گــر نگــاهـے به مـا کنــد زهـرا .. درد هـا را دوا کنـد زهـرا ]

..|اُمّ‌الأســـماء|..

شــب تــاریک کنار تو به سر می آید
نام زهــرا به تو بانــو چقـــدر می آید

آبرو یافته هر کس به تو نزدیک شده است
خارهــم پیــش شـــما گل به نظر می آید

و نبـوت به دو تا معـجزه آوردن نیـست
از کنـیزان تـو هـــم معــجزه بر می آید

به کســی دم نزد اما پدرت میـــدانست
وحی از گوشه ی چشمان تو در می آید

پای یــک خــط تعالیــم تو بانو والله
عمر صد مرجع تقلیدبه سر می آید

مــانده ام تو اگـر از عرش بیــایی پایین
چه بلایــی به ســر اهل هنـر می آید

مانده ام لحظه ی پیچیدن عطر تو به شهر
ملــک المــوت پــی چنـــد نفــــر می آیـد

طبقه بندی موضوعی

غنچه های فاطمه (س)

شنبه, ۱۴ فروردين ۱۳۹۵، ۱۰:۵۶ ب.ظ

تولد امام حسن (ع)

سالار بانوان دوازدهمین بهار زندگى را پشت سر نهاده بود که نور وجود نخستین فرزند گران مایه‏ اش، «حسن» علیه‏السلام را در وجود خویش احساس کرد، چرا که بخشى از نور امام و موهبت امامت از امیر مؤمنان به سازمان وجود او انتقال یافت و چهره‏ ى نورافشان او با تجلى یافتن نور وجود حسن علیه‏السلام در وجودش بصورت روشنى نورافشان‏ تر و درخشنده ‏تر گردید و نام گران مایه‏ ى «زهرا» مصداق درخشنده ‏ترى پیدا کرد.فرشته ‏ى وحى به دستور خدا فرود آمد و مراتب تبریک و تهنیت پروردگار هستى را به پیامبر رسانید و گفت: «اى پیامبر خدا! پروردگارت 

دستور داده است که این مولود مبارک را به نام فرزند «هارون» نامگذارى کنید.» 

پیامبر پرسید: نام او چه بود؟ 
فرشته‏ى وحى گفت: او «شبیر» نام داشت. 
پیامبر فرمود: من به واژه‏ ى عربى سخن می‏گویم... (1) 
فرشته‏ ى وحى گفت: نام او را «حسن» انتخاب بفرمایید. 
بدینسان پیامبر مهر، نام آن پاره‏ ى ماه را «حسن» نهاد. در گوش راست او اذان گفت و گوش چپ او را با نام و یاد خدا قرین ساخت و اقامه خواند. 

1 ـ بحارالانوار، ج 44

 جهت خواندن به ادامه مطلب مراجعه نمایید .
تولد امام حسین (ع)

پس از گذشت مدتى از ولادت حضرت مجتبى علیه‏السلام علائم و نشانه‏ ها، نشانگر این بود که دومین فرزند گرانمایه‏ ى «فاطمه» در راه است و آنگاه پس از شش ماه همانگونه که پیامبر پیش از آن مژده‏ ى آمدنش را داده بود، دیده به جهان گشود. 
در مورد ولادت حسین علیه‏السلام از امام صادق آورده‏ اند که: روزى همسایگان بانوى باایمان «ام‏ایمن» نزد پیامبر آمدند و گفتند: اى پیامبر خدا! شب گذشته «ام‏ایمن» تا سپیده‏ دم بیدار بود و می‏گریست و همه‏ ى ما را نیز ناراحت ساخته است. 
پیامبر کسى را به خانه‏ ى او گسیل داشت و او به محضر پیامبر شرفیاب شد. آن حضرت به او فرمود: «ام‏ایمن»! خداى چشمانت را نگریاند! همسایگانت به من گزارش کرده‏ اند که تو سراسر شب گذشته را ناراحت و گریان بوده‏ اى، چرا؟ 
پاسخ داد: اى پیامبر خدا! خوابى سخت و سهمگین دیدم و بخاطر آن تا سپیده‏ دم گریه کردم. پیامبر فرمود: خوابت را برایم بازنمی‏گویى؟ بگو که خدا و پیامبرش به پیام آن داناترند. «ام‏ایمن» گفت: اى پیامبر خدا! بیان آن برایم گران است. 
پیامبر فرمود: آنگونه که تو فکر میکنى نیست، رویاى خویش را بازگو. 
آن بانوى باایمان گفت: «دیشب در عالم رویا دیدم که برخى از اعضاء پیکر مقدس شما در خانه‏ ى من افتاده است...» 
پیامبر فرمود: خواب خوشى رفته‏ اى و خواب نیکویى دیده‏ اى. پیام خواب تو این است که دخت گرانمایه‏ ام «فاطمه»، «حسین» را به دنیا خواهد آورد و تو هستى که او را پرستارى و نگهدارى خواهى کرد و «حسین» همان پاره‏اى از وجود من است که در خانه‏ ى شما قرار میگیرد. 
آفرین خدا بر این کودک نورسیده 
این جریان گذشت و پس از مدتى حسین علیه‏السلام از افق‏سراى امامت و رسالت طلوع کرد. «ام‏ایمن» او را در آغوش گرفت و نزد نیاى گرانقدرش پیامبر آورد. آن حضرت حسین علیه‏السلام را از او گرفت و فرمود: 
«آفرین خدا بر این کودک نورسیده و بر او که او را در آغوش فشرده و بسوى من آورده است.» 

تولد حضرت زینب (س)

بانوى بزرگ ایمان «زینب» در سال پنجم هجرى دیده به جهان گشود.
او سومین فرزند ارجمند خاندان وحى و رسالت و دودمان پاک و بلندآوازه‏ ى امامت بود.
به هر حال آنگاه که او دیده به جهان گشود،
نیاى گرانقدرش پیامبر نام او را «زینب» نهاد. واژه‏ ى مقدس و جانبخشى که از «زین» و «اب» شکل گرفته است و به مفهوم زینت و آراستگى پدر میباشد.
زینب دخت امیر مؤمنان در ماه شعبان به سال پنجم از هجرت دیده به جهان گشود. مادرش او را نزد پدر والامقامش على علیه‏السلام آورد و گفت: على جان! این نوزاد را بگیر و براى او نامى شایسته برگزین.
على علیه‏السلام فرمود: من در نامگذارى فرزندم بر پیامبر خدا پیشى نمی‏گیرم.
آن روز پیامبر در سفر بود. هنگامى که آمد، به خانه‏ ى «فاطمه» وارد شد. از او خواستند تا نامى بر نوزاد خاندان رسالت برگزیند که فرمود: «من بر پروردگارم سبقت نمیجویم.»
در این لحظات بود که فرشته‏ ى وحى فرود آمد و با تقدیم سلام و تهنیت خدا به پیامبرش گفت: «اى پیامبر خدا! نام این نوزاد مبارک «زینب» است، چرا که خدا این نام زیبا و شایسته را براى او برگزیده است.»

تولد حضرت ام کلثوم (س)

بیت ساده و پرشکوه سالار بانوان و امیر مؤمنان، چهارمین فرزند گرانمایه‏ ى خویش را که دومین دختر این خاندان بزرگ به حساب می ‏آمد، بسان سه فرزند پیشین با موجى از شادى و شادمانى پذیرا گشت.
او که به «امّ‏ کلثوم» نامگذارى گردید از سویى بسان خواهر قهرمانش «زینب» داراى اصالت و نسبى شریف بود و از دگر سو از تربیت شایسته و بایسته و بسیار ممتازى بهره‏ور گردید.


آخرین غنچه حضرت زهرا (س)


ولادت غم‏ انگیز محسن علیه‏السلام همانا روز شهادتش نیز بود، و کیفیت شهادتش قبلاً پیشگویى شده بود.
این دلیل بر بزرگى مصیبتى است که با قتل محسن علیه‏السلام بر اسلام وارد شد و نشانه‏ ى شدت غصه‏ اى است که مادر دلسوخته‏ اش حضرت زهرا علیهاالسلام با از دست دادن این پسر کشید.
گل زهرا علیهاالسلام اول شهید شد و سپس سقط گردید! 

۹۵/۰۱/۱۴ موافقین ۳ مخالفین ۰
یافاطمه ....

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی